Çocuk Gelişiminin Vazgeçilmezi: DOĞA

Pek çoğumuz çocukluğumuzda sokakta açık havada saatlerce oynadığımız günleri hatırlarız. Bisiklete biner, ağaçlara tırmanır, arka bahçede çukurlar kazar, bulduğumuz taş, kozalak, çer çöpü biriktirir, onlardan yeni şeyler yapardık. Bahçedeki tomurcukları, yabani otları, böcekleri incelerdik. Sabahtan akşama kadar biri bizi eve çağırana kadar kaygısızca, dertsiz tasasız oynayan çocuklardık. Mutlu Çocuklar!

Şimdi ise ne oldu da bu doğa ve çocuk arasında ki köklü bağ kopmaya başladı?

Richard Louv’un da kitabı Doğadaki Son Çocuk’ta belirttiği gibi bugünün teknoloji odaklı yaşam kültürü çocukların doğa ile olan etkileşimini azaltmakta.

Fakat yine de doğa ile kurduğumuz bağ her zaman olduğu gibi bizim ellerimizde. Geçenlerde okuduğum bir makaleden, bu düşüncelerimizi doğrulayan çıkarımları sizlerle paylaşayım.

Doğa strese karşı bir dayanıklılık kaynağı

Maalesef her ne kadar yansıtmamaya çalışsak da, bizim işten eve getirdiğimiz stresi çocuklar hissedebiliyor ve huzursuz olabiliyorlar. Hayatımızda veya çevremizdeki olumsuz gelişmeler istemesek de üzerimizde etki bırakabiliyor. Yapılan araştırmalar, doğanın çocuklar üzerindeki stresi azalttığını gösteriyor. Yani çocuk zor zamanlarda olumsuzluklarla başa çıkabilmeyi öğreniyor ve stresin karşı konulmaz bir şey olmadığını görüyor. Ne kadar çok doğa o kadar çok direnç.

Dikkat bozukluğu, depresyon ve endişeye karşı doğa

Dikkat bozukluğu üzerine yapılan araştırmalar gösteriyor ki, yeşile daha yakın yaşayan çocuklarda daha az endişe görülüyor. Yani doğa biz ne yapıyorsak ona odaklanmamız gerektiğini gösteriyor. An ile organik bir bağ kurmamıza yardımcı oluyor. Bundan daha güzel ne olabilir?

UNUTMAYIN!

Çocukların, açık havada oynadıkları hareketli oyunlar sayesinde çevrelerini, doğayı, dünyayı keşfetme heveslerinin arttığı gözlenmektedir. Onların, merak etme, keşfetme yönünü artırmak için; İlkbaharın sımsıcak etkisini gösterdiği bugünleri fırsata çevirerek yeterince doğada vakit geçirmelerini sağlamalıyız.